Ik maakte laatst deze winterse hertenstoofpot. Bij de slager lag hertenpoulet. Ik kocht het en besloot ermee aan de slag te gaan. Dat leverde dit stevig gerecht op. Heerlijk met rode wijn, tijm en rozemarijn. Genieten! Minder genieten vind ik zachte en kleine geluidjes van je buurman of buurvrouw in de trein. Ik vertel je hoe dat precies zit.
Avonturen
Soms verbaast het me wat een avonturen ik beleef. Voor een ander valt het vast reuze mee, maar ik ben een oplettend mens, wat altijd om zich heen kijkt. Ik zie veel en merk een hoop dingen op. Dit kan irritant zijn, want soms heb je daar geen zin in. Die prikkels zijn er altijd. Ze leveren wel mooie verhalen op. Daarom wil ik jullie vandaag meenemen in de avonturen die ik beleef in de trein.
Lepeltje Lepeltje
In een drukke trein is het soms behoorlijk knus. Je ligt nog net niet lepeltje lepeltje maar zit wel arm tegen arm. Met een beetje pech, ook nog been tegen been en dan wordt het behoorlijk intiem. Zo dicht tegen een vreemde aan levert soms ongemakkelijke situaties op. Vooral voor iemand zoals ik, die zich soms behoorlijk ergert aan andermans geluidjes. Aan van die hele zachte kuchjes, tongklakjes, snifjes, snufjes, smakgeluiden, gehum of zelfs geadem. Wel die harde variant dan hè. Als je ademt zonder geluid te maken, is dat geen probleem.
Een paar weken geleden zat ik in de spits in een mega volle trein. Naast me zat een dame. Terwijl ik op mijn laptop werkte, las zij een boek op haar e-reader. Het zal wel een grappig boek zijn, dacht ik. De dame in kwestie maakte namelijk geluidjes alsof ze keihard kon gaan lachen. Prima. Na heel wat bijna lachjes barstte ze geen één keer echt in lachen uit. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Zowel in haar als in het boek. Ik rukte mezelf los van mijn beeldscherm en draaide mijn hoofd een kwartslag naar links. Eerst bekeek ik het gezicht. Opperste concentratie en uitermate serieus. Ze bleef maar snuffen en ik realiseerde me dat dit zo’n heerlijk geluidje is waar ik nou net niet zo goed tegen kan.
Meespieken
Als zij die geluidjes maakt moet ik toch even zien welk boek ze leest. Toen ik zag dat het een thriller was die ik zelf ook ooit eens las kon ik het niet laten om even te spieken hoe ver ze was. Over irritant gesproken? Als er zo’n figuur als ik zelf naast me had gezeten die de hele tijd mijn gezicht checkte en meelas op mijn boek zou ik spontaan een station eerder uitstappen om er maar vanaf te zijn. Wat u niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet, zeggen ze toch? Nog geen paar weken later had ik zo’n figuur naast me. Het begon al met zijn muzikaliteit. Hij kuchte steeds in een ritme van drie. Kuch, kuch, kuch. Stil. Kuch, kuch, kuch. Stil. Toen kwam de opmerkingen over mijn manier van typen. Om vervolgens de hele tijd mee te kijken op mijn iPad. Ho, ho, ho dit is privé meneer. Dat dacht ik natuurlijk. Want hardop zeggen durf ik dat niet. Ik beloofde mezelf plechtig dat ik nooit meer meespiek op schermen.
En dan komt die ene treinreis dat ik snotverkouden instap. Waterige ogen, een knal rode neus van het snuiten, dikke keel, hoesten en een flinke dosis zelfmedelijden. Gewapend met een paar pakken zakdoekjes snuit, snif en hoest ik er op los, gevolgd door een flinke niessessie. Her en der werpen medereizigers een kwade blik mijn kant op. Mensen die rustig proberen te werken haal ik uit hun concentratie. Het lijkt alsof ik op een trompet blaas maar het blijkt het snuiten te zijn. En dan dringt het tot me door. Nu ben ik die irritante geluidmaker. Ik kuch dan wel niet in een ritme van drie maar ik maak behoorlijk kabaal. Ik kan er niets aan doen, maar ja dat kunnen mijn medereizigers uit de voorbeelden hiervoor waarschijnlijk ook niet. Vanaf nu neem ik me voor: ‘Mens erger je niet!’
Winterse hertenstoofpot
Voor 4 personen
Dit zit erin:
- 1 kilo hertenpoulet op kamertemperatuur
- 1 ui, gesnipperd
- 2 tenen knoflook, gehakt
- Naalden van 2 takken rozemarijn, fijngehakt
- Paar takjes tijm, enkel de blaadjes
- 3 stengels bleekselderij, in kleine blokjes
- 1 wortel, in kleine blokjes
- 1 kaneelstokje
- 400 milliliter rode wijn
- 250 gram kastanjechampignons, in kwarten
- Roomboter
- Peper en zout
Dit heb je nodig:
- Koekenpan
- Braadpan
Zo maak je het:
- Bestrooit het vlees met peper en zout. Laat een flinke klont roomboter bruin worden in een koekenpan en bak hierin het vlees in porties aan. Als het bruin kleurt schep je het vlees uit de pan. Herhaal tot je al het vlees hebt aangebakken.
- Verhit roomboter in de braadpan en fruit hierin 5 minuten de ui samen met de knoflook. Zorg dat ze niet verkleuren. Bak de rozemarijn, tijm, bleekselderij en de wortel mee.
- Schep het vlees en het kaneelstokje er nu bij. Schenk de wijn ook in de pan.
- Breng aan de kook, doe het deksel op de pan en laat de hertenstoofpot zeker 3 uur op laag vuur stoven.
- Een half uur voor je de hertenstoofpot serveert, bak je de kastanjechampignons in een beetje roomboter mooi goudbruin. Voeg ze bij de stoofpot.
- Wordt het iets te droog? Voeg dan wat wijn toe. Wil je juist de saus iets meer gebonden? Meng dan 1 eetlepel maizena met een beetje water en voeg dit geleidelijk toe tot de saus de gewenste dikte heeft.
Ga jij een recept van Little Spoon maken? Laat het mij dan weten. Ik ben super benieuwd naar jullie kookkunsten. Dit kan via Facebook, tag Little Spoon op Instagram of op Twitter en gebruik de hashtag #LITTLESPOONNL.
Volg je me al?
Facebook, Instagram, Twitter
Ik ben Stefanie en ik ben gek op koken en lekker eten. Op mijn blog vind je mijn recepten en lievelings restaurants. Omdat reizen net zo'n grote passie van mij is als lekker eten, deel ik ook mijn fijnste reiservaringen met jullie. Veel plezier!
goed recept.
Nog wat aangevuld met andere kruiden zoals salie, jeneverbes, kruidnagel en laurier
Verrassende smaaktoevoeging van de kaneel.
bedankt
kan je de wijn vervangen door verse bottenbouillon of water oid?
Ik heb het nog nooit geprobeerd, maar ik verwacht dat het dan ook een hele lekkere stoof wordt!