De Auvergne… Wat is het er groots en meeslepend. De natuur is overweldigend. Ik voelde me soms klein en nietig. Even doet niets er meer toe en geniet ik allemaal maar van al het moois om me geen. Wildplukken in de Sancy Massif, genieten van een lekkere salade en puree gevuld met mijn eigen geplukte kruiden en bloemen. Een lokale markt in Mont Dore, bergtoppen met sneeuw en het fotogenieke stadje Salers. Dit is in het kort wat ik je hieronder graag wat uitgebreider vertel.
Perfecte croissants
Ik ben altijd een vroege vogel, maar vandaag openen mijn ogen nog een beetje eerder dan normaal. Ik kan niet wachten tot we op pad gaan. Vanuit mijn kamer heb ik zicht op een charmant straatje. Tussen de wolken zie ik speldenknopjes blauwe lucht. Het komt helemaal goed met het weer vandaag. Ik verheug me op het ontbijt en dat was terecht. Croissants zoals je ze in Nederland niet eet, pain de chocolat, rustieke broden waar je zelf lekkere dikke plakken van snijdt, belegd met een goede laag roomboter en daarna kaas of jam. Het liefste ga ik me helemaal te buiten aan al het lekkers, maar besluit me voor de verandering in te houden. Er staat een actief programma op het planning. Een foodcoma gaat daar niet goed bij.
Lokale markt
Na het leggen van een goede bodem gaan ik op pad. We wandelen naar de kleine lokale markt om de hoek bij hotel Le Russie. Op het plein, Charles De Gaulle, aan de voet van een prachtige kerk en met de bergen op de achtergrond, kan ik me geen mooiere omgeving bedenken voor zo’n schattig marktje. Mijn fantasie gaat met me aan de haal. Ik dagdroom dat ik in dit pittoreske dorp woon en mijn boodschappen doe voor een avond uitgebreid tafelen met mensen die me lief zijn. Ik kook de sterren van de hemel, zet schalen confit de canard op tafel en deel planken charcuterie uit. Ondertussen schenk ik de glazen vol met Franse wijn. Die van mezelf natuurlijk voorop.
Saucissons
Er staat een handvol kraampjes, maar precies met alles wat belangrijk en vooral lekker is. De kaasboer verkoopt kaas uit de streek, de groenteboer heeft zijn groente en fruit mee en er is een stand met allerlei gedroogde worsten. Ik kan me niet inhouden. Waarom zou ik ook? Ik koop een hoop saucissons voor thuis. De straatjes van Mont Dore lopen kriskras en op elke hoek vind je wel een winkeltje met lokale producten. Linzen, zelfgemaakte confit, gekonfijte groente, biertjes uit de streek en kaas. Hier kan ik uren neuzen, maar we moeten door. Dat is helemaal niet erg, want op het volgende onderdeel op het programma, verheugde ik me het meest. We gaan wildplukken in de Sancy Massif.
Voor we op de plaats van bestemming zijn, rijden we eerst nog een stuk. In de verte zien we bergtoppen met sneeuw en heuvelachtige vlaktes met gras. En daar grazen natuurlijk koeien. Die willen we van dichtbij bekijken, dus maken we een korte stop. Luid loeiend begroeten de dieren ons. Ze zijn nieuwsgierig en komen direct kijken als we uitstappen.
Uiteindelijk komen we aan bij Buron de la Croix Saint-Robert. Een kleine gite tussen de bergen. Het is ook een restaurant. De inrichting is zoals je verwacht in de Franse bergen. Terracotta kleurige tegels op de vloer en verder veel hout. Een tafel van Frans eiken met daarop knapperige baguettes en mandjes om de broden in te serveren. Botanische platen aan de muur en roodgeblokte kussen op de lange bank tegen de muur. Een oude houtkachel verwarmt ons. Of eigenlijk meer Filoche. De huishond die als een kleine prins op een stoel met deken voor de kachel slaapt of even poseert als ik hem op de foto zet.
Watervalletjes
We ontmoeten onze gids Christophe Anglade. Christophe is berggids en botanist. Hij schreef zelfs een gids over alle eetbare planten, bloemen en kruiden. Samen met hem gaan we wildplukken rondom de gite. Het is hier zo mooi. Watervalletjes met puur mineraalwater en doorkijkjes tussen de bergen naar gebergtes verderop. De natuur is overweldigend. Groots en meeslepend. Wat voel ik me klein en nietig. Even doet niets er meer toe. Alleen maar genieten van al het moois om me heen. Het lijkt alsof ik een schilderij van Bob Ross in ben gestapt.
De mist trekt langzaam op en de zon doet zijn best om zich te laten zien. Al is het maar heel voorzichtig. Christophe vertelt honderduit over alle eetbare planten, bloemen en kruiden. We proeven en praten waar het geschikt voor is. Soms om te koken, maar ook vaak heeft het plantje wat we bekijken een medicinale werking.
Foto: Rosanne Langenberg
Geurige kruiden
Met bossen geurige kruiden en kleurige bloemen stappen we de gite weer binnen. Dit vormt de basis voor onze lunch. Een salade met felgekleurde bloemetjes, een puree en kruiden en als toetje allerlei lekkers met vlierbloesem. Vooral aan die laatste denk ik nog regelmatig terug. Alle smaken kloppen en iedere keer verbaas ik me er weer over, ieroe lekker vlierbloesem toch is. Het is hier geweldig, maar uiteindelijk moeten we door, want er wacht weer een nieuw avontuur.
Salers
We belanden in Salers. Dit dorpje wil ik ontdekken. De smalle straatjes gaan kriskras. Mijn nieuwsgierigheid leidt me en ik kijk achter elke hoek wat er zit. Mooie pandjes, begroeide muren, fotogenieke deuren waar de verf afbladdert en gele fietsen die zijn neergezet voor de Tour de France. Het was een donkere dag, maar de zon doet haar best. De zwarte luchten maken plaats voor blauw en die grote gouden bol verwarmd mijn gezicht. Na de regen en wind van gister is dit genieten.
Franse katten
We gaan hier ieder ons eigen weg. Dat is fijn. Even genieten van het hier en nu. Alleen nadenken over al het moois wat ik gezien en beleefd hebt. Ik kom op een plein, met een zonnig terras. Ik twijfel. Plof ik neer en bestel ik een glas wijn om een moment te genieten van het Franse leven of loop ik verder naar de panorama? Hier heb je schijnbaar een schitterend uitzicht. Ik doe het laatste en krijg geen spijt. Tijdens mijn wandeling naar het uitzichtpunt ontmoet ik wat Franse katten. Ik klets met ze. Zoals ik altijd doe tegen katten. Waar dan ook ter wereld. Of ze nu op straat lopen, of naar me kijken vanachter het veilige raam. Ze verstaan mijn Nederlandse woorden vast niet. Mijn Frans is te beperkt, maar ach, een aai over hun kopje is universeel.
Stilte, grasvelden en daarachter de bergen, in de verte de koeien met hun bellen, bomen en af en toe een verlaten boerderij. Nee, dit had ik niet willen missen. Het liefste blijf ik nog even wat langer zitten op deze stenen muur. Gewoon zitten en kijken. Wie weet een glas wijn en één van de kaasjes erbij. Het was tijd om weer verder te gaan. We vervolgen onze reis naar Aubergne d’Aijean, een Auberge Nattitude waar ik de tweede nacht slaap. In een volgende blog lees je hier alles over.
Het is al even geleden dat in in de Auvergne was, maar door het bekijken van de foto’s verwarmd het mijn hart. Wat is het er mooi en overweldigend. Ben je benieuwd naar het eerste deel van mijn verslag? Je lees het hier.
Ben jij al eens in de Auvergne geweest? Ik ben benieuwd wat je ervan vond. Laat het me weten. Dit kan via Facebook, tag Little Spoon op Instagram of op Twitter en gebruik de hashtag #LITTLESPOONNL.
Volg je me al?
Facebook, Instagram, Twitter
In samenwerking met Atout France.
Ik ben Stefanie en ik ben gek op koken en lekker eten. Op mijn blog vind je mijn recepten en lievelings restaurants. Omdat reizen net zo'n grote passie van mij is als lekker eten, deel ik ook mijn fijnste reiservaringen met jullie. Veel plezier!
Ik blijf het toch grappig vinden dat je sommige bloemen gewoon kunt eten.
Ziet er uit als een prachtige tijd!
Grappig hè? Vind ik zelf ook. Het was heerlijk. Aanrader om eens naar de Auvergne te gaan.