De lekkerste speculaasbrokken

Na dit verhaal geloof je me misschien niet, maar ik heb echt een uitstekend richtingsgevoel. In een vreemde stad loop ik altijd voorop al mevrouw de Reisleidster en iedereen volgt, want Stef weet de weg. Ik rijd en fiets altijd de kortste routes, want waarom omrijden als dat niet noodzakelijk is? De weg ben ik niet vaak kwijt, want altijd heb ik wel een herkenningspunt of een logische verklaring waar we zijn of hoe we moeten lopen. Tot ik na wat klant bezoeken in België op de terugweg in Gent compleet de weg kwijt was. Letterlijk dan hè?

Toen ik nog als accountmanager werkte was ik vaak onderweg en op bezoek bij klanten verspreid door heel Nederland en België. Aan het ende van het jaar, zo net voor kerst, bezocht ik alle klanten met een cadeautje. Dat waren altijd fijne bezoekjes. Iedereen was blij me je komst en met een beetje geluk mocht ik zelf meesnoepen met het meegebrachte. Na een hele dag rondcrossen eindigde mijn dag in Gent. Aan het einde van de middag stond ik buiten bij het laatste adres. Ongelofelijk veel behoefte aan een goede cappuccino – hier ga ik zo nog wat dieper op in – en ik had ook wel zin om even snel bij Zara te spieken voor iets nieuws.

Sorry madame

Het koffieverhaal dan eerst. Het was me die dag nog niet gelukt er één te scoren. ‘s Ochtends mislukte de eerste poging toen ik ergens onderweg in een gezellig Belgische dorp in compleet Charles Dickens sfeer bij een traiteur een cappuccino  bestelde. Ik kreeg een gewone zwarte koffie. “Ik bestelde cappuccino.” “Sorry madame dat hebben we niet vandaag.” Huh? Oké dit is apart. Poging twee ging ook finaal mis. Bij een restaurant langs de kant van de weg bleek een koffiebar te zitten. Beter! Dacht ik, want ik had nog steeds zin in die cappuccino. Ik kreeg een soort van latte macchato maar dan nog melkeriger. Dat vind ik zo vies. Ik snap dat ik als een zeikerd over komt en ja ik geef eerlijk toe, dat ben ik ook gewoon als het aankomt op koffie. Zeiken is het in mijn ogen niet helemaal hoor, ik weet gewoon goed hoe ik het lekker vind en dan ook vooral hoe niet. Ik vroeg de barista in kwestie om een shot espresso erbij zodat ik de koffie zelf wat sterker kon maken. Nee dat kon niet want dan zou de koffie overstromen. Misschien een andere mok erbij zodat het wel past? Nee, ook dat was geen optie. Het beleid was namelijk deze kop bij dit type koffie. Onmogelijk om daar vanaf te wijken. Is het heel erg dat ik nu vertel dat ik de koffie gewoon heb laten staan? Dan maar een flesje water.

Wat een trut

Eindelijk lukte het me dan om vier uur in de middag om cappuccino te drinken die voldeed aan mijn eisenpakket. Daar was even wat voor nodig. Ik scoorde ook nog twee fantastische jurkjes bij Zara dus helemaal blij vertrok ik rond vijf uur naar huis. Toen ik de parkeergarage uitreed schakelde ik mijn navigatiesysteem niet in, want ik weet toch de weg. Ha, foute gedachte. Het duurde slecht een paar minuten voor ik echt geen idee meer had waar ik was. Ergens vlakbij de Gentse havens ging het mis. Overal verkeer, donker en veel regen zorgden ervoor dat ik nog minder zag dan weinig. Ik stelde mijn navigatie in op ‘naar huis’. Als het me zelf dan niet meer lukt, dan maar met een beetje hulp. Ik rekende er alleen niet op dat de navigatie beledigd zou zijn en in staking ging. Zij had er geen zin in en hield mij voor de gek door me naar links te sturen en dan snel de route her te berekenen en zeggen dat ik eigenlijk naar rechts moest. Wat een trut!

Uiteindelijk reed ik door onbekende woonwijken, over industrieterreinen en door het havengebied. Het lukte me gewoon niet om weer back on track te komen. Ik zag Zelzate op een bord en Zelzate staat gelijk aan Nederlandse grens. Als ik slim was geweest luisterde ik gewoon naar mijn eigen route, maar nee hoor, ik besloot om de stem in mijn auto te vertrouwen. Ik verdwaalde nog verder en had geen idee waar ik was. Nu denk ik, waarom schakelde je niet gewoon je internet in en zoek je op waar je bent en rijd je met Google Maps naar huis? Toen was het blinde paniek. Ik wilde naar huis, maar ik werd gestraft voor de twee koffies die ik liet staan en de twee jurkjes die ik kocht bij Zara onder werktijd.

Eind goed al goed

Uiteindelijk belde ik mijn schatje. Mijn redder in nood. Hij loodste mij weer veilig naar huis. Weliswaar door B-wegen kris kras over het Vlaamse platteland en smalle modderpaden door Zeeuws-Vlaanderen, maar ineens was daar bekend terrein. Miss drama queen reed in slechts drie uur van Gent naar Vlissingen. Normaal doe je daar dus een uurtje over. Ach ja, de jurkjes ben ik nog steeds blij mee en ik heb nu weer een mooi verhaal. Eind goed al goed.

Lekkerste speculaasbrokken ever

Vandaag krijgen jullie van mij dit recept voor de lekkerste speculaasbrokken ever. Het recept kreeg ik van vriendinnetje Loets. Geloof me, lekkerder dan dit krijg je de brokken niet. Laatst ging ik vreemd met een variant van internet en echt, dat was helemaal niets. Probeer het eens uit. Het is een flinke hoeveelheid die in je in één keer bakt dus genoeg om te snoepen, als bodem voor een taart, over je havermout of om te soppen in je thee. Want dat is stiekem gewoon het allerlekkerste.

Ga jij een recept van Little Spoon maken? Laat het mij dan weten. Ik ben super benieuwd naar jullie kookkunsten. Dit kan via Facebook, tag Little Spoon op Instagram of op Twitter en gebruik de hashtag #LITTLESPOONNL.

Volg je me al?
Facebook, Instagram, Twitter