Persoonlijk // Het leed dat sporten heet.. #2

Over vreetbuien, zoveel eten dat je niet meer kunt ademen, de sportschool vermijden en toch een poging doen om de knop weer om te zetten. Vandaag deel 2 van ‘Het leed dat sporten heet.’ Mijn eerlijke verhaal over de eeuwige stijd met kilo’s, gewichten, bokszakken en gebruikte smoezen om NIET te sporten.

Persoonlijk // 5x tips om te leven in het nu

Transformatie

Voor mijn vakantie was ik vol van mijn eigen transformatie. En dan de transformatie van de a-sportieveling naar een Bourgondisch ingestelde fitgirl. Ik had al een blog geschreven met allerlei sportmotivatietips. Hoe je in een korte tijd wat kunt afvallen, enigszins in bikinivorm te komen en toch lekker te eten. Maar ja, hallo, wie houd ik voor de gek? Ik denk sta ik ze eerst maar eens zelf moet uittesten voor ik er weer wat over schrijf. Die sportieve meid van een paar maanden geleden, is namelijk compleet verdwenen. Laat ik maar gewoon mijn eerlijke verhaal delen.

Foodbaby

Terwijl ik dit typ heb ik net twee stroopwafels naar binnen gepropt en zitten de moddervette kaasbroodjes in de tas, hoopvol te wachten tot ze de oven in gaan. Ik denk dat het wel zo fair is om een aanvulling van de rest van de dag te geven. De andere stroopwafels uit het pak maakte ik ook nog soldaat. Net als tucjes met Belgische kaas en twee flinke borden pasta met aubergine, tomatensaus, veel mozzarella en Parmezaan. Uiteindelijk ben ik zowel in mijn maag en buik zwanger van een enorme foodbaby en is ademhalen lastig.

My lord wat ben ik toch een enorme vreetzak. Die soms gewoon echt geen rem heeft. Ik ben geen emotie-eter. Althans, zo zou ik mezelf niet omschrijven. Ik ga niet eten als ik me rot voel en ik ben ook niet het type wat zielig op de bank kruipt met een reep chocolade of juist een fles wijn en een zak chips. Wat er precies aan de hand is met mij (ha ha), daar ben ik nog niet uit. Meestal gaat het goed, maar zodra ik uit de sportflow ben komen er vreetbuien. Eten alsof mijn leven ervan af hangt. Me volproppen alsof het toch allemaal niets meer uitmaakt en alsof er nooit meer iets te redden valt.

Stok achter de deur

Een week of zes voor we naar Thailand vertrokken ging er een knop om. Ik wilde toch nog een soort van in shape op vakantie. Nu ben ik niet dik, maar het ding was wel dat al mijn kittige zomerpakjes te strak zaten. Dat betekent werk aan de winkel. Ik had een doel voor ogen en ging er vol voor en liet me wekelijks wegen in de sportschool. Dat was zo’n goede stok achter de deur.

Ik viel zo’n 3,5 kilo af. Lette op mijn eten, maar was vooral gewoon heel fanatiek aan het sporten. Zonder mopperen en stiekem met heel veel plezier vertrok ik naar de sportschool. Alle mogelijke lessen van Cardio Kickboksen en Sprint (high intensitive spinning) deed ik mee. Normaal smokkel ik nog wel eens in mijn eigen voordeel, nu daagde ik mezelf eerder uit met wat extra gewicht of nog een extra rondje. Dit was nieuw voor mij. Mijn vetpercentage daalde en mijn spiermassa groeide.

‘I’ve got the power?’

Het artikel met allerlei motivatietips om in de sportflow te komen stond al klaar. En een heel monoloog van mijn kant over wat ik deed aan beweging en wat ik wel of niet at om zo mijn doel te behalen. High van de endorfine, kon ik in zo’n sportflow niet voorstellen dat het ooit anders werd. Dat er weer een tijd komt dat ik jammerend op de bank hang omdat ik geen zin heb. Uitstelgedrag van de bovenste plank vertoon en ongeveer elk smoesje uit mijn repertoire weer opgooi.

Op vrijdag landden we in Nederland en zaterdagochtend stond ik in de sportschool. Bewonderende en verbaasde woorden van medesporters over hoe goed het wel niet is dat ik nu al weer op de spinningfiets zat. Weet je die scene uit Bruce Almighty nog? Dat hij op straat loopt en hard zingt ‘I’ve got the power?’ Precies zo voelde ik me. Onoverwinnelijk. Dit keer ging ik het volhouden. Daarom plande ik tijdens mijn eerste werkweek al mijn sportlessen. Want ja, zo kan het toch niet meer mis gaan?

Nou ik had het toch verkeerd. Die smoesjes dreunde ik weer op alsof ze nooit verdwenen waren. Een paar weken geleden deed ik mijn schatje doen geloven dat ik koorts had en daarom niet naar de sportschool kon. Hij had het direct door. “Maar je bent helemaal niet warm?! Dit doe je omdat je niet wilt sporten” “Ik voel me echt heel slecht hoor.” Snikte ik klagelijk. Ik bleef thuis. Sorry, schatje. En alsof het zo hoort in mijn systeem, schiet het gezonde eten er ook weer bij in. De appels liggen uitgedroogd in de fruitschaal en ook de sinaasappels met een laagje dons zien er niet meer aantrekkelijk uit. Er staat weer steeds vaker pasta met veel kaas op het menu en ook de sportschool zie ik ineens een stuk minder van binnen.

Vertrouwen

Vroeger voelde ik me op dit soort momenten altijd heel slecht over mezelf. Ik vond mezelf dik en een slappeling. Nu willen die gedachtes heus nog wel eens door mijn hoofd gaan, maar na jaren van ervaring weet ik dat er altijd weer een moment komt dat de knop om gaat. Vertrouwen hebben. In dit geval in mezelf. Eigenlijk is dat toch al een mooie les. Die heb ik zomaar ineens te pakken. Ik vermoed dat ik dit nodig heb om weer te kunnen genieten van gezond eten en om te sportflow weer terug te krijgen.

Je snapt, dat artikel laat nog even op zich wachten. Ik ga eerst zelf mijn eigen tips in praktijk brengen. Als het weer werkt, dan beloof ik, dan deel ik het met jullie. Wat ik nu doe om weer in de flow te komen? Als eerste dus vertrouwen hebben dat die flow echt weer komt. Zo is dat altijd nog geweest. Een nieuw doel stellen voor mezelf. En gewoon gaan. Niet teveel over  nadenken, want zodra je dat doet onderneem je geen actie.

Update: ik ga weer redelijk fanatiek aan de bak in sportschool. En paste een aantal van mijn eigen tips toe. Nog even geduld, voor ik ze met jullie deel.

Nu ben ik nieuwsgierig, herken je dit? En wat doe jij eraan? Laat het me hieronder weten <3

Ga jij een recept van Little Spoon maken? Laat het mij dan weten. Ik ben super benieuwd naar jullie kookkunsten. Dit kan via Facebook, tag Little Spoon op Instagram of op Twitter en gebruik de hashtag #LITTLESPOONNL.

Volg je me al?
Facebook, Instagram, Twitter