Verwarmende glühwein

De eerste keer dat ik glühwein dronk, vond ik het vreselijk. Niet gek ook als je bedenkt dat die kennismaking met warme wijn plaats vond in de tijd dat ik Breezers en zoete witte wijn dronk. Het hielp ook niet mee dat de wijn uit een fles kwam. Zo’n goedkope die je bij elke willekeurige supermarkt koopt. En onderin het schap staat bij alle niet-te-drinken dranken. Nu ben ik er achter dat glühwein echt geweldig lekker is, maar dan moet je wel even zelf de keuken in duiken.

Houten blokhutjes

Gluwein is natuurlijk ook echt een goedje dat je drinkt op een kerstmarkt. Het eerste weekend weg met Ruben was naar Brussel. Ergens begin december dus de stad was al volop in kerstsfeer. Niet alleen een groot plein met van die houten blokhutjes, maar ook kleine smalle straatjes waar allerlei kersterige kraampjes stonden. Op straat werden escargots à la minute bereid, de zoete geur van de Brusselse wafels, die overal gebakken werden, kroop in je neus en op de achtergrond hoorde je mijn lievelingsmuziek: kerstliedjes. We dronken natuurlijk een glaasje glühwein. Dat was geen zelfgemaakte vermoed ik, maar goed dat mocht de pret niet drukken. Als snel gingen we over op het echte werk en tikte wat kleine glaasjes schnaps achterover. Veel te sterk voor mijn smaak, maar natuurlijk liet ik me niet kennen. Dat is net zo met tequila. Niet te drinken, maar goed op feestjes is er altijd wel iemand die voorstelt om wat shots te bestellen. Ook ik.

Met wat drank op word je soms wat overmoedig. Je denkt na een nacht stappen dat je er nog geweldig uit ziet bijvoorbeeld. Tot je ontnuchterd de spiegel checkt en weer terug in de realiteit belandt. Je mascara zit meer onder je ogen dan op je wimpers. Of is de panda look toevallig in de mode? Niet hè? Ook denk je alles aan te kunnen en alles te durven. Bijvoorbeeld een ritje in het reuzenrad. Het reuzenrad? Ja inderdaad. De kermisattractie waar zelfs mijn moeder in durft. Ik vind het echter doodeng, dankzij mijn hoogtevrees. Als ik op tv nog maar iets zie over hoge bruggen word ik al akelig, laat staan als ik overheen rijd. Ik doe het wel maar met de complete focus op vooruit en vooral niet toch even naast me kijken. Niet alleen ik heb hier last van, maar ook mijn schatje. In iets mindere mate misschien, maar genoeg om ook dat reuzenrad doodeng te vinden.

Doodsangsten

Het idee was om samen romantisch in zo’n bakje te zitten. Rozig door de drankjes en knus tegen elkaar. Op de één of andere reden was ik mijn angst voor hoogtes vergeten. Tot we in dat grote gevaarte plaatsen namen en gingen draaien. Ik kende Ruub nog niet zo lang dus wist niet hij dit ook helemaal niets vond. Terwijl ik me met één hand krampachtig vast hield aan mijn lover en met de ander aan een armsteun, piepte ik: “Schatje, wil jij wat foto’s maken van het uitzicht?” Leuk voor later dacht ik zeker? En toen zag ik dat hij zich net zo krampachtig vasthield. De hele rit hebben we doodsangsten uitgestaan samen. Vooral op de momenten dat het rad bovenin stil bleef staan. Vreselijk was het. Dankbaar stapten we na al die minuten, die aanvoelden als uren, weer uit. Het eerste wat we deden was schnaps drinken. Je moet wat hè om te kalmeren?

Ga jij een recept van Little Spoon maken? Laat het mij dan weten. Ik ben super benieuwd naar jullie kookkunsten. Dit kan via Facebook, tag Little Spoon op Instagram of op Twitter en gebruik de hashtag #LITTLESPOONNL.

Volg je me al?
Facebook, Instagram, Twitter