Vanuit Peking naar de Chinese Muur (Mutianyu Great Wall)

Wat mij betreft is de Chinese muur echt zo’n bucketlist ding. Doe moet je één keer in je leven gezien hebben. Hongkong was ook al zo’n bucketlist bestemming. Toen vriendinnetje An en ik besloten daar dit jaar naar toe te gaan, leek ons het wel een goed plan om dan maar even een stop te maken in Peking. We waren immers in de buurt. Wat je in de buurt noemt natuurlijk, want van de ene naar de andere stad is het nog ruim drie uur vliegen. We besloten het toch te doen en direct de Chinese Muur te beklimmen. Dat kan namelijk heel goed vanaf Peking. Heb jij nog ook planning om die wereldwonder in echt te bekijken? Dan heb je zeker iets aan mijn verhaal.

Chinese Muur

Vanuit Peking zijn er meerdere plekken van de Chinese Muur te bereizen. De meest bekende is Badaling. Dit is ook direct de drukste. Denk bussen vol mensen en drommen toeristen die in grote getale naar de muur gaan. Als dit je ding is, zeker daar naar toe gaan. Heb je liever een foto van jezelf en de Chinese Muur zonder een groep onbekenden? Mijd deze dan.

Stoommandjes

Vanaf ons hotel Xiao Yuan Alley Courtyard Hotel in de hutongs van Peking gaan we op pad om dan eindelijk die machtige lange muur te bewonderen. Omdat we aardig wat gingen wandelen, zo’n drieëntwintig duizend stappen, bleek achteraf, wilden we beginnen met een lekker ontbijt. In het hotel konden we kiezen uit een Engels ontbijt, gebakken eieren of bleke toast met mierzoete jam. Hallo, we zijn in China!

Het waardeloze hotel ontbijt laten we voor wat het is en we gaan er maar op uit. Bij een Chinees bakkerijtje kopen we allemaal zoetigheid. Met zes jongemannen wordt er druk gebakken. We nemen van allerlei lekkers mee. Een paar meter verder zien we stoommandjes van metaal op een grote stoof staan. Het dampt en ruikt heerlijk. We lopen verder maar besluiten direct om te draaien. Hier genieten locals van een ontbijt. Dit willen we ook proberen. We kiezen gewoon wat en merken vanzelf wel of het lekker is.

De dumblings en mini baos vallen super goed in de smaak. Nu ben ik dol op een westers ontbijt, maar in een stad als Peking eet ik liever zoals de inwoners. Nadat we onze maagjes vulden was het tijd om dan echt op pad te gaan richting de Chinese Muur. Het is koud buiten, maar de zon komt door en er staat geen wind. Ook met de smog valt het nog mee. Dit kan echt een spelbreker zijn als je de muur wil beklimmen.

Dongzhimen Station

We pakken de tram naar Dongzhimen Station. Vanuit daar stappen we op de bus naar Mutianyu. Hier beklim je de Chinese Muur ook en dat is veel rustiger dan Badaling. Dat is te merken ook aan de hoeveelheid bussen die ronkend op de parkeerplaats staan. Ik snap wel waar al die smog vandaan komt. Mutianyu is dus het minder drukke deel. Stiekem blijkt het ook iets minder makkelijk om er te komen en vooral om er weer te vertrekken. Laat dit je vooral niet tegenhouden, maar bereid je gewoon goed voor. Beter dan wij deden.

Mutianyu

Bus 919 is degene die we moeten hebben. Google vertelt mij trouwens net dat bus 916 je ook bij Mutianyu brengt. We willen een ticket kopen in de bus. We worden echter drie keer weggestuurd bij drie verschillende bussen. De ene chauffeur wijst ons naar een bus verder op en weer een ander vertelt dat naar het loket moeten. Net voor we chagrijnig worden, kunnen we toch een ticket kopen en vertrekken we eindelijk richting de muur. De tijd in de bus gebruiken we om te lezen en wat te doezelen. Eenmaal aangekomen bij Mutianyu gaat het allemaal heel eenvoudig. We betalen entree en de klim kan beginnen. Jammer genoeg hangt er toch een beetje smog. De ultieme vergezichten moeten we missen, maar toch is het een prachtig plaatje. Kilometers muur, zigzaggend, omhoog en omloog. Het is behoorlijk indrukwekkend.

Engelse volzinnen

Voor we de tocht over de muur wagen drinken, we eerst nog een cappuccino in de ochtendzon. En die was trouwens verrassend lekker. Net voor je de eerst traptreden betreed is er een plein met verschillende horeca. Rechts is een tentje met een espressoapparaat waar dus aardige koffie uitkomt. Je moet het altijd maar afwachten hè? De giebelende barista’s gaan voor ons aan de slag. Ik besluit eerst voor espresso te gaan. De schijterd dat ik ben. Ik gruwel nou eenmaal van een melkige cappuccino.

Small milk

Vriendinnetje An durft het wel. In Engelse volzinnen, nog net geen poëzie ;-), legt ze uit dat ze niet al teveel melk wil. De meisjes kijken haar niet begrijpend aan. Ze probeert het nog eens. Zonder succes. Ze besluit om het kort maar krachtig de doen. ‘Small milk’ roept ze hard. Ah, ja hoor een blijk van herkenning. Small milk. Ze snappen het. Ik vind het bijzonder om op deze manier met elkaar te communiceren. Hortend en stotend, maar uiteindelijk komen er wel. En het resultaat in de karntonnen beker was ook nog eens beter dan verwacht.

We zoeken buiten een plaatsje aan een picknicktafel. Terwijl we een groep Franse pubers observeren giet ik de espresso naar binnen alsof het een shot tequila is. We vragen ons af wat de Fransen hier doen. Zijn het klasgenoten? Van een chique kostschool en gaan ze dan elk jaar zo ver op schoolreis? In onze fantasie kan alles. Ik loop terug naar binnen voor ook een cappuccino. Small milk roep ik erbij.

Blote armen

Ik zeg je eerlijk, het beklimmen van de Chinese Muur is niet per se a pièce of cake. Het is hoog, stijl, glad en heel veel traptreden. Toch is het een prachtige en bijzondere belevenis. Na elke bocht en met elk hoog punt in zicht, vraag je je af hoe het uitzicht daar is. Hoewel de smog ons wat tegenwerkt is het waanzinnig. Van dik ingepakt gingen we naar topjes met blote armen. Het voelde aan als een zomerse dag. Of het ook echt zo warm was of dat het vooral aan de inspanning lag? Tja, dat laat ik maar in het midden.

We waren al vroeg bij de muur. Het plan was om er de hele ochtend door te brengen en begin van de middag in Peking te lunchen met dimsum. Helaas liep dit net even anders. Eenmaal terug bij het busstation werden we via de snelweg naar een ander busstation gewezen. Met gevaar voor eigen leven liepen we langs de snelweg naar een ander busstation.

Traffic jam

Uiteindelijk mistte we hier de bus die we moesten hebben. Dat betekende een uur wachten. Ondertussen werden we gestalkt door een hele irritante knul die ons een lift wilde geven. We hadden er op in kunnen gaan. We speelden op safe en deden het toch niet. Uiteindelijk was het einde van de middag dat we in de bus zaten. Dankzij een mislukte overstap en gigantische traffic jam richting Peking, waren we net op tijd terug in de stad voor ons etentje bij Black Sesame Kitchen wat om zeven uur gepland stond. Lang leven de schone trui, deo en lippenstift in mijn tas.

Over de terugreis van de Chinese Muur naar Peking geef ik geen advies. Zoals het bij ons ging, wil ik jou niet aandoen. Daarom heb ik wat onderzoek verricht. Sowieso is mijn tip om zelf ook even wat te lezen over de terugweg. Dat deden wij niet en dat is te merken. Op internet vond ik een artikel van Tour Beijing waar het allemaal haarfijn wordt uitgelegd.

Nog even wat meer tips op een rij:

1. Houd je van rustig en wil je de chinese muur in je eentje beklimmen? Of nou ja, bijna dan? Ga naar Mutianyu. Liever toeristischer, makkelijker bereikbaar, maar ook een stuk drukker? Ga naar Badaling.
2. Vertrek op tijd in de ochtend, zodat je alle tijd hebt om de muur te beklimmen.
3. Neem voldoende water en te eten mee tijdens de wandeling en klim.
4. Bereid je voor op de heen- en terugreis. Noteer goed welke bussen je moet pakken en welke halte je eruit moet. Maak screenshots van alle namen in Chinese tekens. Dit communiceert net wat makkelijker. De buschauffeur ziet direct waar je reis naartoe gaat en kan ja of nee knikken of je de juiste richting op wijzen.

Ben jij wel eens in China geweest? En de Chinese Muur beklommen? Ik ben benieuwd wat je ervan vond. Laat het me weten. Dit kan via Facebook, tag Little Spoon op Instagram of op Twitter en gebruik de hashtag #LITTLESPOONNL.

Volg je me al?
Facebook, Instagram, Twitter